Aga o Adel: Adel jest silnie związana ze swoją rodziną (stadem), ale wręcz obsesyjnie wpatrzona w jednego pana; – bardzo karna, chętna do współpracy, nieustająco oczekująca nowych komend, chętnie wykonująca każde polecenie, ale wyraźnie uznaje przewodnictwo tylko jednej osoby (pana), w stosunku do reszty rodziny jej karność znacznie spada; – uwielbia dzieci, nigdy pierwsza nie nudzi się zabawą z nimi, jest wobec nich bardzo łagodna, bawi się delikatnie nie wyrządzając żadnej krzywdy dzieciom bez względu na ich wiek, wyraźnie zapamiętuje któremu dziecku jaka forma aktywności najbardziej odpowiada i sama tę aktywność z danym dzieckiem inicjuje; – niezwykle żywiołowa, jednak potrafiąca się błyskawicznie wyciszyć (np. na komendę); – bardzo spragniona kontaktu fizycznego, uwielbia być przytulana i sama często przychodzi, żeby się choć na chwilę przytulić; nie przegapi żadnej okazji, żeby się wpakować na kolana, a jeśli kolana są za małe żeby się na nich zmieścić (np u najmłodszej córeczki), to położy na nich chociaż jedną łapę, albo głowę; – łagodna i chętna do kontaktu z osobami obcymi (zarówno na terenie zewnętrznym, jak i w stosunku do osób wchodzących na jej posesję), przy czym niezaczepiana przez innych na terenie zewnętrznym raczej ich zupełnie ignoruje, natomiast przy próbie nawiązania kontaktu przez osobę obcą reaguje przyjacielsko i nie gardzi posmyraniem za uchem; – bardzo inteligentna, chętnie się uczy w zasadzie wszystkiego: od aportowania piłeczki po naukę chodzenia na ringówce; – na chwilę obecną nie zauważam żadnych predyspozycji na psa stróżujacego; – bardzo łagodna w stosunku do zwierząt innych ras (również bardzo małych); – przyjacielsko nastawiona do obcych psów spotykanych na terenie zewnetrznym; – w stosunku do drugiego psa w stadzie, w dodatku sporo większego, wpada bardzo łatwo w kosmiczną ekscytację, ustala według własnego uznania relacje przypominającą bitwę dwóch tytanów (choć dla postronnej osoby wygląda to przerażająco, psy nigdy nie wyrządziły sobie najmniejszej krzywdy), każdego dnia podejmuje próby zdominowania drugiego psa i przejęcia kontroli (na chwilę obecną nieudane); – pies bardzo hałaśliwy w kontakcie z drugim psem w stadzie i całkowicie milczący we wszelkich innych okolicznościach i sytuacjach; – pies o bardzo duzym temperamencie i dużej potrzebie aktywności zorganizowanej, pozostawiony sam sobie szybko znajduje sobie sam zajęcie, jest w tym niezwykle pomysłowy i zazwyczaj są to działania o charakterze destrukcyjnym Trudności wychowawcze: – na samym początku po dołączeniu do naszej rodziny pies miał bardzo silny instynkt zatrzymywania wszystkiego co się rusza poprzez łapanie w zęby dziecięcych nóżek, ubrań, kółek od rowerków – zachowanie wyeliminowane bez problemu i w pełni w przeciągu dwóch tygodni – bardzo silna koncentracja na drugim psie podczas wspólnej zabawy i treningu, pies większą uwagę przywiązuje do drugiego psa niż do swojego pana; jest to jedyna okoliczność, kiedy występuje trudność w egzekwowaniu wykonania polecenia przez psa; w zasadzie dopiero w ósmym miesiącu udało się częściowo przekierować uwagę psa przy aportowaniu z drugiego psa na samą rzuconą piłeczkę (wcześniej pies podejmował wyłącznie próby przyprowadzenia drugiego psa, a nie przyniesienia piłeczki). Podsumowanie: Adel jest z nami od sześciu miesięcy. Nie uczęszczała do psiego przedszkola i nie korzystaliśmy z profesjonalnego szkolenia, a mimo to, bazując wyłącznie na codziennym, konsekwentnym i pełnowymiarowym (zarówno czasowo, jak i w kontekście różnych okoliczności) obcowaniu i współżyciu z psem, jest on dzisiaj niezastąpionym, wspaniale ułożonym towarzyszem naszej rodziny, bez którego zarówno codzienne spacery, zabawy w ogrodzie, czy nawet wypad na lody do galerii handlowej nie miałyby już dla nas tego samego sensu i uroku.